11. Uluslararası İstanbul Bienali'nin rehber kitapçığının son sayfalarında şöyle bir reklam var: "İnsan neyle yaşar? Yemekle mi? Suyla, havayla mı? Sevgiyle, tutkuyla, ahlakla, erdemle, gururla, heyecanla, parayla, bilgiyle mi?" Bir diğer reklam ise "İnsan filmle yaşar. İnsan futbolla yaşar. İnsan diziyle yaşar. İnsan belgeselle yaşar. İnsan yemekle yaşar. İnsan haberle yaşar. İnsan sanatla yaşar. İnsan oyunla yaşar." gibi cümlelerle uzayıp gidiyor.
Reklamları bir tarafa bırakıp Bienal'in ilk ve tek pazartesi gününü fırsat bildik ve sergi mekânlarını gezdik. Sanatseverlere, mekânda karşılaştığımız insanlara, cümle Bienal ahalisine "İnsan neyle yaşar?" diye sorduk. Bir an durup düşünülesi bu soru, biraz zor, biraz kışkırtıcı, biraz anlamsız, biraz ..., biraz ..., biraz ..., biraz ... Listeyi uzatmak mümkün. Zira her Âdem oğlunun her Havva kızının bu basit gibi gözüken soruya bir cevabı vardı mutlaka.
İşin garibi mekânları gezen sanatseverlerin pek çoğu yabancıydı. Türklerin sayısı ise bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar. Kimi görevliler "Türkler pek erken gelmez Bienal'e" diyor, kimileri de "Türkçe konuşmayı unuttuk"... Karaköy sırtlarına demirleyen devasa geminin bu yabancı ilgisinde büyük etkisi var. Sabahın erken saatlerinde sergi mekânlarında bekleşen yabancı sanatseverler bizimkilerden bir hayli ilgili.
Bienal ziyaretçilerinin çoğunluğunu şimdilik yabancı sanatçılar, turistler, okulların tatil olmasını fırsat bilen öğretmenler ve öğrenciler oluşturuyor. Yavaşça yanlarına yaklaşıp 'İnsan neyle yaşar?' diye sorduğumuzda biraz şaşkın, bir halin ardından cevaplar geliyor. Kimi mekân sorumluları dışında kimse böyle bir soruya hazırlıklı değildi. Cevap olarak pek çok kimsenin dilinden aşk ve para sözcükleri düştü. Dört başı mamur politik Bienal'in karşısında, bu cevaplar ilginç bir tablo çıkarıyor aslında.
11. Uluslararası İstanbul Bienali, başlığını 'İnsan Neyle Yaşar?' adlı şarkıdan alıyor. Bu şarkı, Bertolt Brecht'in tam 80 yıl önce yazdığı Üç Kuruşluk Opera adlı oyunun ikinci perdesinin kapanış parçası. Bienal'e ilham veren bu şarkı ise soruya şöyle cevap veriyor: "İnsan neyle yaşar: ezip hiç durmadan. / soyup, dövüp, yiyip yutarak insanları./ yaşayabilmek için hemen unutmalı,/ insanlığı unutmalı insan./ katı gerçek budur, kaçınılmaz./ kötülük yapmadan yaşanamaz."
Antrepo No.3, Feriköy Rum Okulu ve Tütün Deposu'na kurulan Bienal 'öğretici' olmak adına elinden geleni yapıyor. Bakalım insan neyle yaşar? sorusu Bienal izleyicilerinin dünyalarına ne katacak? Bienal 30 Eylül'e kadar pazartesi hariç her gün 10.00-19.00 saatleri arasında ziyarete açık.
İnsan neyle yaşar? sorusuna ne dediler...
Ayfer Tunç (Yazar): Varlığını fark etmekle
Ahmet Çorapçı (İşsiz): 'Daha iyisi var mıdır?' sorusuyla
Pelin Özbek (Öğrenci): Aşkla
Gizem Yeşildoğan (İşletmeci): Güvenle
Alilja Bielauska (Sanatçı): Tutkuyla
Yasemin Tükelay (Öğrenci): Parayla
Osman Zorlu (Mimar): İnançla
Türkan Işık (Öğrenci): Mutlulukla
Halil Görmez (Serbest): Parayla
Melis Turanlıgil (Mekan sorumlusu): İnsan yaşayıp yaşamadığını sorgulasın önce
Merve Elveren (Grafiker): Tek bir cevabı yok
Gülda Bayar (Mimar): Aşkla
Murat Gülsoy (Yazar): Neyle yaşadığı belli, onlara nasıl ulaşacağı belli değil
Cansu Özkan (Performansçı): Sanatla
Yeşim Gürsel (Öğrenci): Su ve yemekle
Pınar Kaya (İletişimci): Sevgiyle
Jendith Kaum (Sanatçı): Daha iyi şeylerin hayaliyle
Hale Peker (Öğretmen): Yüreğiyle
Nurettin Kaya (Güvenlik Görevlisi): Her şeyle
Bedriye Öncü (Doktor): Su ve havayla
Erke Sarıt (Öğrenci): Kırmızıyla
İclal Nazlı (Mimar): Baskıyla
Seval Avaz (İktisatçı): Tutunarak yaşar, tutundukları da değişkendir
Berkay Alkışel (Öğrenci): Umutla
Katya Nikonarova (Sanatçı): Hayata direnerek
Musa İğrek, İstanbul
15/09/2009
Zaman Gazetesi
Yorumlar
Yorum Gönder